Zawór Kulowy - Typ 3 - GW/GW - z Mosiądzu Niklowanego - KARASTO

• Materiał: Korpus: Mosiądz CW617N niklowany; kula: mosiądz CW617N chromowany. Wrzeciono: Mosiądz CW614N; dźwignia: stal nierdzewna, pokryta czerwonym tworzywem.
• Temperatura pracy: Woda od 0 °C do +100 °C, powietrze –20 °C do +100 °C.
• Uszczelnienie: Kula z uszczelnieniami z PTFE; wrzeciono uszczelnienie PTFE.
• Gwint: ISO 228

Właściwości użytych materiałów i zastosowanie.

Zawór kulowy z gwintami wewnętrznymi z pełnym przepływem GEKA® plus typ 3, z mosiądzu niklowanego, z elementami ze stali nierdzewnej i uszczelkami z PTFE.

Ogólne właściwości materiałów:

Mosiądz niklowany stosuje się dla zachowania fizycznych właściwości którymi charakteryzuje się mosiądz, ale potrzebna jest odporność powierzchni wyrobu na śniedzenie, czyli zjawisko korozji metalu, oraz zabezpiecza przed zjawiskiem odcynkowania, które polega na wypłukiwaniu ze struktury stopu atomów cynku. Dochodzi do tego zjawiska w środowisku zawierającym chlor, który rozpuszcza cynk i doprowadza do zgąbczenia materiału. Taki materiał traci wówczas wytrzymałość, co może skutkować w przypadku przewodów przesyłowych, uszkodzeniem mienia, zdrowia a nawet życia operatorów. Na odcynkowanie mosiądzu wpływ ma również praca przy wysokich temperaturach, oraz w kwaśnym środowisku (substancje o niskim pH). Nałożona na mosiądz warstwa ochronna z czasem ulega mechanicznemu ścieraniu. Zwykle ten proces jest bardzo powolny i może trwać kilka lat.

Elementy wykonane z tego materiału znajdują zastosowanie zwłaszcza przy przesyle niskociśnieniowym w niskich temperaturach. Najczęściej stosowany do wody i nieagresywnych mediów w ogrodnictwie, w rolnictwie i przy lekkich zastosowaniach przemysłowych, zwłaszcza związanych z utrzymaniem czystości. Mosiądz może być również wykorzystywany w instalacjach do przesyłu nieagresywnych mediów gazowych. Materiał ten jest odporny na warunki atmosferyczne i promieniowanie UV, jednak nie zaleca się narażenia go na szybkie ścieranie mechaniczne.

Politetrafluoroetylen czyli PTFE to polimer fluorowy, który otrzymuje się poprzez polimeryzację tetrafluoroetylenu. Materiał powszechnie znany pod nazwą handlową teflon, ale również polyflon czy tarflen. Jest termoplastem o wysokiej sprawności i właściwościach semikrystalicznych. Materiał ten uważa się za jeden z najbardziej stabilnych termicznie, wyróżnia się bardzo dużą odpornością na działanie niemal każdego znanego pierwiastka, związku chemicznego czy rozpuszczalnika. Stosowany jest między innymi do wyrobu aparatury chemicznej, do budowy maszyn, w kriotechnice, technice filtracyjnej, medycznej czy w przemyśle spożywczym.

Stal nierdzewna (stal szlachetna) to grupa stopów żelaza o specjalnych właściwościach fizykochemicznych, w tym przede wszystkim stopy odporne na korozję ze strony takich czynników jak powietrze atmosferyczne, rozcieńczone kwasy czy roztwory alkaliczne. Stal nierdzewna zawiera żelazo, chrom, mangan, krzem i węgiel, a w wielu przypadkach znaczne ilości niklu i molibdenu. Właściwość nierdzewności uzyskuje się przez stosowanie odpowiednich dodatków stopowych, ilość i rodzaj tych dodatków jest określona przepisami i normami. Najpopularniejsze są Europejska Norma 10088, Amerykańska Norma AISI czy popularna Niemiecka Norma DIN. Pierwiastki te reagują z tlenem z wody i powietrza, tworząc bardzo cienką, stabilną powłokę składającą się z takich produktów korozji jak tlenki metali i wodorotlenki. W tworzeniu tej powłoki produktów korozji dominującą rolę odgrywa chrom, reagując z tlenem. Wyższa zawartość chromu w stali daje lepszą odporność na korozję. Odbywa się to skokowo, gdyż odporność na korozję całości stopu zaczyna się od wartości co najmniej 13 % tego metalu. Odporność ta ulega dalszemu podwyższeniu po dodaniu molibdenu. Dodatek niklu ma na celu uzyskanie struktury austenitycznej stali, co ułatwia jej obróbkę plastyczną na zimno i spawanie. Nikiel podwyższa odporność stopu na korozję w warunkach kontaktu z kwasami solnym i siarkowym czy wodą morską.

Normy

Produkt zgodny z rozporządzeniem Parlamentu i Rady Unii Europejskiej (UE) 2019/1021, które dotyczy trwałych zanieczyszczeń organicznych, mogących na trwałe przenikać do środowiska, czy organizmów żywych. Zgodnie z tym rozporządzeniem, oraz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 (znanym jako REACH) wyroby proponowane przez producenta, spełniają normy ilościowe zawartych substancji. Pełna treść rozporządzenia w języku polskim dostępna tutaj >>>

Zgodnie z art. 33 rozporządzenia (EC) nr 1907/2006, zwanym rozporządzeniem REACH, producent informuje, iż użyty do produkcji złączek mosiądz, może zawierać więcej niż 0,1% masy całkowitej Ołowiu (Pb), który figuruje na tzw. "Liście Kandydatów" substancji wzbudzających szczególnie duże obawy (SVHC). Ołów uważany jest za substancje niebezpieczną i figuruje pod numerem CAS: 7439-92-1. Pełny wykaz substancji znajduje się na stronie Agencji Chemikaliów Parlamentu Europejskiego, dostępnej tutaj >>>

Zastosowanie:

Ponieważ zawór działa na zasadzie otwórz / zamknij, nie nadaje się do regulacji siły przepływu strumienia medium, co jednocześnie zapobiega jego „przeciekaniu”, które łatwo przeoczyć. Zawór w momencie gdy stwierdzimy drobne wycieki, jest niesprawny i wymaga wymiany.